<چند نکته مهم>

http://s8.picofile.com/file/8354318650/1.jpg

عضو شوید

:: فراموشی رمز عبور؟

عضویت سریع

آدرس جلسه هفتگی

براي اطلاع از به روزشدن سایت در خبرنامه ما عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود

رئیس الساداتی []

محتویات سایت از نظر شما چگونه است؟

1- در مرثیه خوانی به « خدا » توکل کنیم.

2- در مرثیه خوانی توسل به معصومان و کمک از آنان بویژه حضرت فاطمه‏ ی زهرا و امام حسین و حضرت مهدی - علیهم‏السلام - را فراموش نکنیم.

3- در مرثیه خوانی ، از خاندان عصمت و طهارت - علیهم‏السلام - با احترام یاد کنیم ، مثلا برای مرد ( علیه‏ السلام ) و برای زن ( علیهاالسلام ) را به کار بریم.

4- از خدا بخواهیم تا خاندان عصمت و طهارت بویژه حضرت مهدی - علیهم‏السلام - به جلسات مرثیه خوانی ما عنایت کنند و در این گونه مجالس تشریف بیاورند و چشمان گنهکار ما را به جمال دل آرای خویش نورانی بفرمایند.

5- اگر به مرثیه خوانی علاقه داریم از خاندان عصمت و طهارت بویژه حضرت فاطمه‏ی زهرا و امام حسین و امام زمان - علیهم‏السلام - بخواهیم تا ما را در زمره‏ ی مرثیه خوانان واقعی خود قرار دهند.

6- مرثیه خوانی از نعمتهایی است که خداوند و خاندان عصمت و طهارت - علیهم‏السلام - به دوستان خود عطا می‏کند ، پس آن را دست کم نگیریم و کم ارزش نکنیم.

7- می‏توانیم ثواب مرثیه خوانی خود را به معصومان - علیهم‏السلام - یا مراجع تقلید - رضوان الله علیهم - و یا پدر و مادر و فامیل و مانند آن هدیه کنیم.

8- خواندن مرثیه را به عنوان انجام عبادت و وظیفه‏ ی شرعی بدانیم.

9- در هنگام مرثیه خوانی با طهارت و با نظافت باشیم.

10- می‏توانیم پیش از مرثیه خوانی دو رکعت نماز بخوانیم و از خدا بخواهیم تا ما را در مرثیه خوانی موفق بدارد.

11- شایسته است پیش از خواندن مرثیه جمله‏ ی « یا اباعبدالله ادرکنا » یا جمله‏ ی « یا صاحب الزمان ادرکنا » و یا جمله‏ ی « یا فاطمة الزهراء ادرکینا » را از قلب خود بگذرانیم و یا بر زبانمان جاری نماییم.

12- پیش از مرثیه خوانی درباره‏ی آن فکر نماییم که چگونه آن را آغاز کنیم ، چگونه آن را ادامه دهیم و چگونه آن را به پایان بریم و بطور کلی چگونه آن را بیان نماییم.

13- مرثیه را با نام و حمد خدا و درود و صلوات بر پیامبر گرامی اسلام - صلی الله علیه و آله - و ائمه‏ ی معصومین - علیهم‏السلام - و بیزاری از دشمن آنان آغاز کنیم. مثلا بگوییم : « بسم الله الرحمن الرحیم ، الحمد لله رب العالمن ، ثم الصلوة و السلام علی سیدنا و نبینا ابی‏القاسم محمد و علی اهل بیته الطیبین الطاهرین و لعنة الله علی اعدائهم اجمعین من الآن الی قیام یوم الدین » .

14- می‏توانیم مرثیه را نیز با نام خدا و یاد صفات خدا آغاز کنیم. مثلا بگوییم : « بسم الله الرحمن الرحیم ، یا رحمان یا رحیم... » .

15- پس از ذکر نام و صفات و حمد خدا و درود بر معصومان می‏توانیم چند بیت شعر بخوانیم و یا خاطره و داستانی را ذکر کنیم و سپس اصل مرثیه را بازگو نماییم.

16- اگر شعر یا خاطره و یا داستانی پیش از خواندن اصل مرثیه مورد استفاده قرار می‏گیرد ، سعی شود آن قدر طولانی نگردد که از اصل مرثیه بیشتر شود و اصل مرثیه و هدف و محتوای آن را تحت الشعاع خود قرار دهد.

17- چناچه شعر یا داستان یا خاطره و یا نظایر آن در مرثیه خوانی مورد استفاده قرار گرفتند ، باید از نظر محتوا درست و از نظر مدرک صحیح و معتبر باشند.

18- شایسته است از اشعار عرفانی مربوط به مرثیه در همه جا استفاده نشود ، زیرا عرفان ، زمینه و یا زمینه سازی می‏خواهد.

19- در آغاز راه و پیش از خواندن مرثیه ، آن را در خانه یا مانند آن تمرین و حفظ کنیم ، تا در هنگام خواندن مرثیه دچار اشتباه و یا فراموشی نشویم.

20- اگر شنوندگان برای شنیدن مرثیه بطور پراکنده نشسته‏اند ، در صورت امکان از آنان بخواهیم به صورت جمعتر بنشینند.

21- سعی کنیم تا مرثیه را بدون مقدمه چینی و زمینه سازی شروع ننماییم. به قول معروف ، فوری به « گودال قتلگاه » نرویم.

22- برای مقدمه چینی و زمینه سازی می‏توان مرثیه را با عرض سلام بر معصوم یا شهید مورد نظر ، و یا همان گونه که گفته شد با خواندن شعر و ذکر داستان و خاطره‏ای مربوط به مرثیه‏ ی مورد نظر آغاز کنیم.

23- گاهی برای آغاز یا پایان مرثیه‏ ی سرور شهیدان می‏توانیم این سلامها را بخوانیم : « السلام علیک یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک علیک منی سلام الله ابدا ما بقیت و بقی اللیل و النهار و لا جعله الله اخر العهد منی لزیارتکم السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین [و رحمة الله و برکاته ] » .

24- در آغاز یا پایان مرثیه‏ی هر معصومی - علیه‏السلام- می‏توانیم قسمتی از دعای توسل را که مربوط به آن معصوم است بخوانیم ، مثلا برای مرثیه‏ ی امام حسین - علیه‏السلام- عرض کنیم : « [السلام علیک] یا اباعبدالله یا حسین بن علی ایها الشهید یابن رسول الله یا حجة الله علی خلقه یا سیدنا و مولینا انا توجهنا و استشفعنا و توسلنا بک الی الله و قدمناک بین یدی حاجاتنا یا وجیها عند الله اشفع لنا عندالله » .

25- معمولا مرثیه دارای سه مرحله است : یک : مقدمه ، دو : اوج و سه : فرود. بعد از رسیدن مرثیه به مرحله‏ ی اوج و سوزناک خود ، آن را زیاد طول ندهیم ، یعنی مرحله‏ ی فرود مرثیه را کوتاه کنیم ، که گاهی مرثیه حتی بدون فرود نیز خوانده می‏شود.

26- مرحله‏ ی اوج مرثیه ، مرحله‏ ای است که گره مرثیه گشوده می‏شود و سوزناک ترین قسمت مرثیه است. بدین جهت مرحله‏ ی اوج مرثیه را زود بیان نمی‏کنیم.

27- وقتی مرثیه به مرحله‏ ی اوج خود رسید سوز و گدازی را در شنوندگان برانگیزانیم و « تحولی درونی » در آنها به وجود آوریم به گونه‏ ای که حالت توجه به معارف بلند عاشورایی با آن سوز و گداز همراه گردد.

28- در اوج مرثیه با کلماتی مانند « یا حسین » و « یا زهرا » توسل را بیشتر و داغتر کنیم.

29- اگر مرثیه را همراه با سخنرانی انجام می‏دهیم شایسته است که ارتباط موضوع سخنرانی با موضوع مرثیه را فراموش نکنیم و ارتباط بین آن دو را در نظر داشته باشیم ، و به اصطلاح سخنوران مرثیه خوان « گریز » بزنیم.

30- شایسته است مرثیه را با خواندن دعا و فاتحه و صلوات و قیام برای حضرت مهدی - عجل الله تعالی فرجه الشریف - به پایان بریم.

31- پس از پایان مرثیه می‏توان آیه‏ ی « و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون : و ستمکاران بزودی خواهند دانست که به چه مکانی باز می‏گردند. » و یا آیه‏ ی « الا لعنة الله علی الظالمین : آگاه باشید نفرین خدا بر سمتمکاران است » ، را خواند.

32- بعد از خواندن آیاتی که گفته شد می‏توانیم برای استجابت دعا پنج بار آیه‏ ی « امن یجیب المظطر اذا دعاه و یکشف السوء » را بخوانیم.

33- می‏توانیم پس از « امن یجیب » این دعا را بخوانیم « اللهم انا نسئلک و ندعوک باسمک العظیم الاعظم الاعز الاجل الاکرم بحق محمد و علی و فاطمة و الحسن و الحسین و التسعة المعصومین من ذریة الحسین » و سپس ده بار « یا الله » بگوییم و آن گاه دعاهای دیگر را بخوانیم.

34- اگر هنگام مرثیه خوانی ، مطلب یا شعر بعدی را فراموش کردیم ، مطلب یا شعر قبلی را تکرار می‏کنیم و شرح می‏دهیم و در ضمن این کار به جستجوی مطلب یا شعر بعدی می‏پردازیم تا آن را به یاد آوریم.

35- برای مرثیه خوانی اگر می‏توانیم در جایی قرار گیریم که مشرف بر شنوندگان باشیم.

36- شایسته است موانع تمرکز حواس را از محل مرثیه خوانی حذف کنیم. گاهی این کار با تذکری از سوی مرثیه خوان می‏تواند انجام گیرد.

37- در آغاز مرثیه می‏توانیم از شنوندگان بخواهیم تا سرها را به زیر بیندازند ، دلها را روانه‏ ی کربلا کنند و زانوی غم در بغل بگیرند.

38- تا می‏توانیم مدت و مقدار مرثیه را در مدت زمانی که از ما خواسته‏ اند انجام دهیم ، یعنی مرثیه را بموقع شروع کنیم و بموقع خاتمه دهیم.

39- در ابتدای مرثیه صدای خود را خیلی بالا نبریم و بلند نکنیم ، تا برای ادامه‏ ی مرثیه نیز نفس داشته باشیم.

40- گاهی گلو و دهان مرثیه خوانهای مبتدی خشک می‏شود و یا نفس آنان کم می‏آید ، این امری طبیعی است که به مرور زمان از بین می‏رود. ولی نکات مرثیه خوانی مانند نکته‏ ی قبلی را نیز باید رعایت کرد ، تا با چنین مشکلی روبرو نشد.

41- اگر صدای شما گرفته یا سرما خورده و یا ناصفاف است ، چنانچه می‏توانیم در رفع آن بکوشیم و یا خودمان پیش از خواندن مرثیه به شنوندگان آن را بگوییم.

42- سعی کنیم برای خواندن مرثیه ، شروع خوب ، گیرا و جذابی داشته باشیم.

43- تلاش کنیم خودمان نیز همراه خواندن مرثیه بسوزیم و اشک بریزیم و گریه کنیم که گفته‏اند « آنچه از دل برآید ، لا جرم بر دل نشیند »

44- اگر هنگام خواند مرثیه ، خودمان گریه نمی‏کنیم ( بکاء ) ، دست کم حالت گریه به خود بگیریم ( تباکی ) .

45- سوز و حال و گریه در مرثیه خوانی را از خود خدا و معصومان - علیهم‏السلام - طلب کنیم.

46- خود را برتر از مرثیه خوانهای دیگر ندانیم و متواضع باشیم. مثلا نگوییم : « من یک ساعت مرثیه خوانی کردم ولی فلانی کم آورد » .

47- علاقه و تمرین و صدق و اخلاص و تقوا از عوامل موثر در مرثیه خوانی است؛ پس به آنها توجه بیشتری کنیم.

48- تعدا دکم یا زیاد جمعیت در اخلاص ما برای مرثیه خوانی تاثیر نگذارد. مثلا نگوئیم : « دیشب در مجلسی مرثیه خوانی کردم که غلغله بود و جای سوزن انداختن نبود » .

49- اگر از مرثیه خوانی ما انتقاد سودمندی کردند ، ناراحت نشویم و آن را بپذیریم.

50- از تحقیر مرثیه خوانهای دیگر به گونه‏ های مختلف خودداری کنیم ، مثلا نگوئیم : « روی فلانی را کم کردم » .

51- اگر برای مرثیه خوانی به ما هدیه‏ ای ندادند ناراحت نشویم ، زیرا پاداش اصلی و حقیقی این کار نزد خدا است.

52- به خاطر حضرت فاطمه‏ ی زهرا و امام حسین - علیهاالسلام - برای مرثیه خوانها احترام ویژه‏ای قائل باشیم. پس حداقل می‏توانیم به احترامشان از جای خود برخیزیم و یا دست آنان را ببوسیم.

53- هنگام مرثیه خوانی با مدیریت خود ، کنترل مجلس را به عهده بگیریم ، زیرا ممکن است در بعضی موارد ، کنترل مجلس را از دست بدهیم و یا دیگران بخواهند نظم مجلس را به هم بزنند.

54- تجربیات مرثیه خوانی خود را در اختیار دیگران قرار دهیم و در این مورد نیز سخاوتمند باشیم ، که خیر و برکت نزد خداست.

55- حتما بر موضوع و محتوای مرثیه تسلط کافی داشته باشیم. مثلا بدانیم در آغاز و مقدمه‏ ی مرثیه چه چیزهایی را باید بخوانیم و در اوج و فرود مرثیه چه چیزهایی را باید بگوییم.

56- در آغاز راه و پیش از خواندن مرثیه ، یک بار دیگر مرثیه را مطالعه و مرور کنیم تا مرتکب اشتباهی نشویم.

57- می‏توانیم در ابتدای مرثیه خوانی موضوع مرثیه را به شنوندگان بگوییم ، مثلا به آنان بگوییم : « امشب می‏خواهم روضه‏ ی حضرت علی اکبر -علیه‏السلام- را برای شما بخوانم » .

58- اگر چراغهای مجلس مرثیه خوانی خاموش شوند ، شاید حزن و اندوه بیشتری بر آن مجلس حاکم گردد؛ پس در مواردی به این نکته توجه داشته باشیم.

59- در مرثیه خوانی از طرح سئوالات و شبهات بدون پاسخ پرهیز نماییم. مثلا در مرثیه‏ ی حضرت فاطمه‏ی زهرا - علیهاالسلام - این سوال را مطرح نکنیم که چگونه ممکن است حضرت فاطمه‏ ی زهرا - علیهاالسلام - بعد از مرگش ، دستهای خود را از کفن بیرون آورد و امام حسن و امام حسین - علیهاالسلام - را در آغوش بگیرد و بعد پاسخ آن را هم ندهیم.

60- مطالب احتمالی و مشکوک در مرثیه خوانی مانند حضور حضرت لیلا - علیهاالسلام - در کربلا را به صورت قطعی و یقینی ذکر نکنیم و یا حتی از ذکر آنها خودداری نماییم.

61- بدون ضرورت ، مرثیه را تکرار نکنیم و از دوباره خوانی بپرهیزیم.

62- می‏توانیم از آیات ، روایات ، شعر ، داستان و خاطره ، مثال و تشبیه ، ضرب المثل ، آمار و اخبار صحیح و دقیق ، سخنان عالمان و بزرگان و دانشمندان نظیر حضرت امام خمینی - قدس سره الشریف - و جملات و قطعه‏ های ادبی و زیبایی که متناسب با موضوع و محتوای مرثیه باشند استفاده نماییم.

63- اگر در خواندن مرثیه دارای سبک خاصی هستیم ، آن قدر تمرین و ممارست داشته باشیم تا آن سبک را از دست ندهیم.

64- در آغاز راه می‏توانیم پیش از مرثیه خوانی چند نفس عمیق بکشیم ، تا ترس و دلهره‏ ی ما از بین برود و آرامش جای آن را بگیرد.

65- بطور طبیعی مرثیه خوانی کنیم و خود را به تکلف و زحمت نیندازیم.

66- نزد عموم از به کارگیری کلمات و لهجه‏ ی خاص و محلی در مرثیه خوانی خودداری کنیم و از داشتن تکیه کلام پرهیز نماییم.

67- تا می‏توانیم از ابتکار و خلاقیت و ذوق و سلیقه‏ ی خود و دیگران در انتخاب مراثی و کیفیت بیان و شیوه‏ ی آغاز و پایان آنها استفاده کنیم.

68- اگر در خواندن مرثیه اشتباهی کردیم ، در همان جلسه و اگر نتوانستیم در جلسه‏ ی بعد ، آن اشتباه را تصحیح نماییم.

69- می‏توانیم هنگام خواندن مرثیه ، تحمل در برابر مشکلات و صبر در مقابل مصایب را برای شنوندگان زمینه سازی کنیم ، زیرا معصوم - علیه‏السلام - فرموده است : « صبر نیمی از ایمان است » .

70- به مرثیه‏ای که می‏خوانیم ، خودمان اعتقاد داشته باشیم ، تا این اعتقاد در شنوندگان نیز تاثیر معنوی و عاطفی بگذارد.

71- کیفیت بعضی گریه کردنها زننده است ، از انجام چنین گریه‏ هایی خودداری کنیم.

72- از دروغها و تحریفاتی که در مرثیه‏ ها صورت گرفته است با اطلاع باشیم تا آنها را نخوانیم.

73- مواظب باشیم برای گریاندن مردم ، مرثیه‏ ها را کم و زیاد و تحریف نکنیم تا مثلا سوزناک شوند و مردم را به گریه اندازند.

74- اگر نگاه جمعیت یا افراد خاصی مانع مرثیه خوانی ما می‏شود ، می‏توانیم گاهی چشمان خود را روی هم بگذاریم.

75- توجه داشته باشیم که مرثیه خوانی با زبان محاوره‏ای دلنشین‏تر از مرثیه خوانی با زبان مکاتبه‏ ای است.

76- مرثیه خوان با تجربه‏ ای می‏گفت : « مراثی و اشعار مربوط به آن را پیش از خواب حفظ کنید تا در ذهن شما کاملا نقش ببندد » .

77- از هر حالت و یا حرکتی که متناسب با مرثیه خوانی و شخصیت مرثیه خوان نباشد خودداری کنیم.

78- برای مرثیه خوانی و جاری ساختن اشکها ، سعی کنیم احساسات و عواطف شنوندگان را برانگیزانیم.

79- برای برانگیختن شور و احساس شنوندگان باید خودمان در هنگام مرثیه خوانی شور و سوز و احساس نیز داشته باشیم.

80- بین محتوای مرثیه و شرایط و احساسات شنوندگان ارتباط برقرار کنیم ، تا غم و اندوه بیشتری را احساس نمایند و اشک بیشتری را جاری سازند.

81- هنگام مرثیه خوانی به همه‏ ی جمعیت نگاه کنیم تا توجه همگان را جلب نماییم. و نیز برای جلب توجه و تاثیر بیشتر می‏توانیم در حد ضرورت و متناسب و هماهنگ با محتوای مرثیه از حرکات سر و صورت و دست استفاده کنیم.

82-برای مرثیه خوانی ترس به خود راه ندهیم ، و از جمعیت زیاد شنوندگان و سشخصیت آنان هراسان نشویم.

83- در آغاز مرثیه خوانی ترس و لرز و دلهره و ضربان شدید قلب امری طبیعی است ، از این رو یاس را به خود راه ندهیم و مرثیه خوانی را در « جاهای مختلف » و در حضور « جمعیتهای گوناگون » تمرین و دنبال کنیم تا ترس و دلهره‏ ی ما از بین برود.

84- آثار و فواید معنوی مرثیه خوانی را به خاطر بیاوریم ، تا علاقه‏ ی ما به مرثیه خواندن بیشتر شود که نعمتی بزرگ است و متاسفانه برخی از آن غافلند.

85- اگر مرثیه را همراه با سخنرانی می‏خوانیم مواظب باشیم که مرثیه‏ ی ما ناقض سخنرانی‏مان نباشد و بعکس ، مثلا - بنا به فرض - اگر در سخنرانی می‏گوییم : « توبه در آخر عمر پذیرفته نمی‏شود » در این صورت نباید مرثیه‏ ی حضرت حر را بخوانیم ، زیرا حضرت حر در آخر عمرش توبه کرد و امام حسین - علیه‏السلام- توبه‏ ی او را پذیرفت.

86- هدف نهایی از مرثیه خوانی « گریاندن » نیست ، اگر چه مرثیه‏ ی همراه با گریه بهتراست.

87- مرثیه خوان باید آنچنان ورزیده باشد که اگر به او گفتند در سه دقیقه مرثیه خوانی کند بتواند ، و چنانچه به وی گفتند در سی دقیقه مرثیه خوانی کند باز هم بتواند.

88- اگر در آغاز راه هستیم به خود « تلقین » کنیم که می‏توانیم مرثیه خوانی نماییم ، زیرا تلقین یکی از راههای تعلیم و تعلم است.

89- در همه جا نباید مرثیه خواند ، بلکه باید یا شرایط مرثیه خوانی موجود باشد و یا شرایط آن را به وجود آورد و سپس مرثیه خواند.

90- مرثیه ‏ها را مطابق فهم و موقعیت فردی ، سنی ، زمانی و مکانی شنوندگان انتخاب کنیم و بخوانیم. مثلا برای نوجوانان مرثیه‏ ی حضرت قاسم - علیه‏السلام- و برای کودکان مرثیه‏ ی حضرت رقیه - علیهاالسلام - و برای بانوان مرثیه‏ ی حضرت زینب - علیهاالسلام - را بخوانیم.

91- می‏توانیم از مرثیه‏ ها نکات اخلاقی ، تربیتی ، سیاسی ، تاریخی و نظامی را استفاده کنیم و آنها را برای شنوندگان بازگو نماییم. یک فرمانده‏ی نظامی می‏گفت : « گاهی مواقع از مراثی امام حسین - علیه‏السلام- و پیکار او با دشمنانش ، نکات نظامی را برداشت می‏کنیم » .

92- معمولا از تعابیری که مخصوص همان زمانها بوده است استفاده کنیم ، مثلا به جای خیمه کلمه‏ ی چادر یا سنگر و به جای عمود ، کلمه‏ ی گرز را به کار نبریم.

93- مجالس دعا ، ختم و مانند آن زمینه‏ ی خوبی برای یادگیری و شروع مرثیه خوانی است.

94- فقط برای دیگران مرثیه نخوانیم ، بلکه در بعضی اوقات و در تنهایی برای خود یا خانواده‏مان نیز مرثیه بخوانیم.

95- جلسه‏ ی مرثیه می‏تواند برای مخاطبان ، جلسه‏ ی توبه و بازگشت به سوی خدا نیز باشد ، به آن توجه کنیم و از آن استفاده نماییم.

96- مرثیه خوان نباید بر مسموعاتی ( شنیده‏ ها ) که به نظر دروغ و غیر صحیح یا غیر قابل قبول است تکیه کند.

97- در مجالس مرثیه خوانهای خبره و مشهور شرکت نماییم ، تا از روش و کیفیت مرثیه خوانی آنان نیز بهره‏مند شویم. یکی از مرثیه خوانها می‏گفت : « برای یادگیری مرثیه خوانی باید در جلسات مرثیه خوانها شرکت کنید تا با چشم خود ببینید که چگونه مرثیه می‏خوانند » .

98- مرسوم است که در هر یک از روزها یا شبهای دهه‏ ی محرم ، مرثیه‏ ی یکی از وقایع یا شهدای کربلا را می‏خوانند ، از مرثیه خوانان با تجربه این را سوال کنیم که مثلا در شب تاسوعا یا عاشورا چه مرثیه ‏ای باید خوانده شود؛ البته این امر در جاهای مختلف متفاوت است.

99- اگر مثلا در دو جا مرثیه خوانی می‏کنیم بهتر است برای هر کدام مرثیه‏ ی جداگانه و یا دو قسمت مختلف از یک مرثیه را بخوانیم ، زیرا در بعضی موارد ممکن است برخی از شنوندگان هر دو جا یکی باشند.

100- مرثیه‏ ها را طوری بازگو نکنیم که خواری و ذلت خاندان عصمت و طهارت - علیهم‏السلام - از آن برداشت شود.

101- در مرثیه می‏توان به جای آمار و اعدادی که از نظر صحت مورد تردید و یا انکار است ، به کلماتی از قبیل ( جمعیتی بسیار ) ، ( عده‏ای زیاد ) ، ( تعدادی فراوان ) اکتفا نمود ، مثلا به جای اینکه بگوییم : « امام حسین - علیه‏السلام- چندین هزار نفر از دشمنان را کشت » ، بهتر است بگوییم : « امام حسین - علیه‏السلام- تعداد فراوانی از دشمنان را کشت » .

102- شایسته است از ذکر مراثی یا آماری که موجب انکار یا عکس العمل منفی شنوندگان می‏شود خودداری کنیم. بویژه در مقابل شنوندگانی که کمتر از اعتقاد راسخ و ایمان بالا برخوردار هستند. مثلا در چنین مجالسی شاید لازم نباشد که بگوییم : « نوجوان کربلا حضرت قاسم - علیه‏السلام - سی و پنج نفر از دشمنان را کشت » .

103- می‏توانیم برخی از قسمتهای مرثیه یا اشعار و رجزهای آن را با همان زبان عربی بخوانیم و سپس آنها را ترجمه کنیم ، مگر در مواری که ترجمه‏ ی آنها لازم نباشد.

104- اگر از کلمات و جملات عربی در مرثیه خوانی استفاده می‏کنیم آنها را بطور صحیح تلفظ کنیم ، بویژه در مجالسی که آشنایان به زبان عربی مانند علما و طلاب حضور دارند.

105- اگر به زبان عربی آشنایی داریم ، مراثی حضرت فاطمه‏ ی زهرا - علیهاالسلام - در جلد ( 43 ) بحار الانوار و مراثی امام حسین و اصحابش -- علیهم‏السلام - در جلدهای ( 44 ) و ( 45 ) بحار الانوار گردآوری شده‏اند.

106- اگر بعد از غذا و یا با حالت کسالت ، بیماری ، خستگی ، عصبانیت ، ناراحتی ، خواب آلودگی و مانند آن مرثیه خوانی نکنیم ، بهتر و موثرتر است. از این رو آرامش ، سلامت و استراحت کافی پیش از مرثیه خوانی را فراموش ننماییم.

107- می‏توان برای یادگیری مرثیه‏ ها و اشعار زیبا دفتری مانند کلاسور را تهیه کرد و آنها را در آن دفتر نوشت ، تا در هنگام مرثیه خوانی به تناسب موضوع از مرثیه‏ ها و اشعار آن استفاده نمود.

108- کسب تجربه از خود و دیگران از رموز موفقیت در امر مرثیه خوانی است.

109- دقت کنیم محتوای مرثیه را اشتباه نگوییم. مثلا توجه داشته باشیم که حضرت عباس - علیه‏السلام- مشک آب را اول به دست راستش گرفت و یا به دست چپش؟ یا مثلا امام حسین - علیه‏السلام - زبانش را در دهان حضرت علی اکبر - علیه‏السلام - گذاشت و یا بعکس؟

110- در مرثیه خوانی از این شاخه به آن شاخه نپریم ، بلکه همان موضوع و محتوای مرثیه را برای شنوندگان بازگو کنیم.

111- سعی کنیم مرثیه را برای شنوندگان « مجسم » نماییم.

112- در مرثیه خوانی مواظب باشیم به جای تقویت روحیه ، تضعیف روحیه نکنیم.

113- اگر مرثیه خوانهای دیگری برای خواندن در مجلس حضور دارند ، وقت آنان را نیز در نظر داشته باشیم.

114- خواندن مرثیه را بیش از حد ، طولانی نکنیم ، تا موجب ملال و خستگی شنوندگان نشود و بر آنان اثر منفی نگذارد؛ بویژه در مجالسی که علاقه و زمینه‏ ی کمتری نسبت به مرثیه در آنها وجود دارد ، از طولانی کردن مرثیه خودداری نماییم.

115- در غیر موارد ضروری ، مرثیه را متناسب با زمان خود بخوانیم ، مثلا مرثیه ورود امام حسین - علیه‏السلام- به کربلا را در همان اوایل محرم و مرثیه‏ ی ورود جابر بن عبدالله انصاری به کربلا را در روز اربعین بخوانیم.

116- سعی کنیم حتما در ایام خاص و ویژه ماند ماههای محرم و صفر و ایام فاطمیه و شبهای قدر و وفات و شهادت مرثیه بخوانیم. و شایسته است در این ایام از خنده و مزاح پرهیز کنیم.

117- از کتابهای مقتل ( مقاتل ) و مرثیه‏ هایی که دارای مدرک و سند و مأخذ صحیح و معتبر هستند استفاده کنیم ، و از هر مرثیه خوانی ، مرثیه‏ ها را نقل ننماییم و برای دیگران نخوانیم. کتابهای منتهی الامال ، نفس المهموم و بیت الاحزان محدث قمی ، لهوف سید بن طاووس ، جلاء العیون مجلسی و ارشاد شیخ مفید در زمینه‏ ی مرثیه خوانی کتابهای خوب ، مفید و معتبری هستند.

119- اگر مأخذ و مدرک مرثیه را به شنوندگان بگوییم بهتر است ، بخصوص در مجالسی که طلاب ، علما و بزرگان حضور دارند.

120- آرام و شمرده شمرده مرثیه را بخوانیم و با فریاد و با شتاب و سرعت بیش از حد ، مرثیه خوانی نکنیم.

121- هنگام خواندن مرثیه فاصله‏ ی مناسب دهان خود با میکروفون را رعایت کنیم ، تا صدا خوب منتقل شود و بلندگو سوت نکشد. و توجه داشته باشیم که صدای بلندگو بیش از اندازه ، کم یا زیاد نباشد.

122-اگر مرثیه را با صوت زیبا بخوانیم دلنشین‏تر است. و اگر صوت زیبا نداریم ، مرثیه را به صورت عادی و معمولی و بدون صوت بخوانیم ، ولی مرثیه خوانی را به خاطر نداشتن صوت زیبا ترک و رها نکنیم.

123- در جاهایی که مرثیه ، سوزناک و حزین می‏باشد ، بهتر است هماهنگ با آن ، صدایمان را سوزناک و حزین و چهره‏ ی مان را اندوهناک نماییم.

124- شایسته است صوت ما هنگام خواندن مرثیه یکنواخت نباشد ، بلکه صوت خود را به تناسب محتوای مرثیه و به گونه ‏ای که زننده نباشد بالا و پایین ببریم و بلند و آهسته کنیم.

125- اگر در شیوه و سبک مرثیه خوانی از کسی تقلید می‏کنیم آن را به مرور زمان ترک نماییم تا خودمان صاحب سبک شویم ، البته گفته‏ اند در آغاز راه ، تقلید از مرثیه خوانهای دیگر اشکالی ندارد.

126- اگر مرثیه خوانهای دیگری نیز در مجلس حضور دارند از روی احترام ، از آنان کسب اجازه کنیم و به آنها تعارف نماییم.

127- کتابها و اشعار مرثیه و نوحه خوانی را مطالعه کنیم ، و به نوارهای مرثیه و نوحه خوانی گوش فرادهیم.

128- از بانی و مؤسس و دست اندرکاران مجلس روضه خوانی تشکر و قدردانی نماییم ، اما به صورت مبالغه‏ آمیز و خارج از حد و فراتر از واقعیت نباشد.